De sanskrit-teksten bekend onder de naam Upanisaden vormen 's werelds oudste corpus van filosofische literatuur. Vanaf de 7e eeuw v. C. ontwikkelden zich in India uit de wetenschap der Vedische offerritualistiek diverse wijsgerige scholen rondom beroemde leermeesters. De culturele doorbraak bestond met name in de voor die tijd revolutionaire gedachte dat samenhang en regelmaat in de natuur door het menselijk denken begrepen kon worden.

De capita selecta uit de Upanisaden die in deze bundel voor het eerst aan een Nederlands lezerspubliek worden gepresenteerd, hebben als gemeenschappelijk thema dat ze de 'adem' of 'wind' als principiële levenskracht in de kosmos tot uitgangspunt van het filosoferen maken. Evenals de 'wind' met vele kosmische verschijnselen samenhangt, zo hangt de 'adem' functioneel samen met diverse manifestaties van de levenskrachten in het menselijk lichaam. Het doordenken van deze samenhangen in de Kausitaki Upanisad (een voor dit thema zeer belangrijke tekst, die in zijn geheel wordt vertaald) mondt tenslotte uit in een subtiele theorie van het menselijk bewustzijn, een theorie waarin de dialectiek van de subject-object relatie tot in zijn uiterste consequentie wordt doordacht.