Over waarheid van Anselmus is samen met de Soliloquia van Augustinus de belangrijkste middeleeuwse bron voor het denken over waarheid. Deze dialoog analyseert de definitie van waarheid als overeenstemming van de dingen met wat daarover gedacht of gezegd wordt (adaequatio rei et intellectus). Maar vervolgens komt ook de bredere reikwijdte van waarheid in het vizier: Anselmus onderzoekt waarheid van de wil, van liet handelen, van de dingen en tenslotte de relatie tussen waarheid en God, die zelf Waarheid wordt genoemd. De methode van over waarheid is altijd overzichtelijk en vaak scherpzinnig. Het didactisch spel tussen de meester en de leerling dwingt de lezer bijna tot instemming met hun conclusies. Aan de hand van liet waarheidsbegrip laat Anselmus zien dat precies taalgebruik een vereiste is voor de filosofie.