Pas in 1943 verscheen dit boek, geschreven in 1939, in druk. Het wordt wel beschouwd als het meest politieke werk van Du Perron, en geeft een autobiografische beschrijving van de reis naar het toenmalige Nederlands-Indië, in het najaar van 1936. Het is dan 15 jaar geleden dat hij dit land heeft verlaten. Van zijn mede-opvarenden hoort hij allerlei verhalen over de wijzigingen die zich in Indië hebben voorgedaan. Er spreekt uit de beschrijving vooral een afkeer van allerlei koloniale figuren, die zich ver de meerdere voelen van de inlanders. Daaruit blijkt de ontwikkeling in het denken van Du Perron, die zelf in dit milieu is opgegroeid. Daarnaast komt, vooral in het begin van het boek, het zelfverwijt van de auteur aan de orde over het feit dat hij niet veel vrienden gevolgd is naar Spanje, om daar deel te nemen aan de burgeroorlog. Eerder werd dit boek alleen herdrukt in het Verzameld Werk van Du Perron, Deze herdruk is dus echt geen overbodige luxe.