Het is Tristan niet helemaal duidelijk waarom zijn oom Arthur er zo naar snakt dat iemand zijn levensverhaal opschrijft. Hoopt hij werkelijk dat hij, zodra alles op papier staat, definitief korte metten kan maken met wat er vier jaar geleden in hun familie is gebeurd? Arthur en Frank zijn een fietsenwinkel begonnen nadat ze de zaak van hun ouders van de hand hebben gedaan, maar daarmee zijn ze nog niet van hun vader af, en ook niet van zijn leugenachtigheid. Yannick Dangre dringt bij monde van het eigenwijze neefje Tristan diep door in de familietragiek.

Terwijl hij het zegt, voel ik scherp de leegte in mijn borst. Ook ik mis Frank. Ik mis hem zoals hij in mijn kindertijd was: gul, enthousiast, hilarisch. Een oneindig veel betere versie van Arthur.