Johnny van Doorn (1944-1991) was een waar literair fenomeen, een dichter bij wie de poëzie haast beeldende kunst werd. Hij bracht een gedicht terug tot harde, brullende geluiden die niet meer op woorden leken, met de bedoeling zowel zichzelf als het publiek een nieuw ervaringsgebied binnen te leiden. Droom vrijuit brengt een voorbij literair tijdperk opnieuw tot leven en toont de ongekende kracht van Van Doorns bezeten, hypnotiserende en hallucinante poëzie. Johnny the Selfkicker: dichten alsof je leven ervan afhangt. ‘De woorden en hun volgorde zijn uit die stem en haar eigenaardigheden, haar nukken en grillen, voortgekomen. De woorden zijn de stem, en daardoor haar beste schatbewaarders.’ – A.F.Th. van der Heijden