'Ach, ik ben slechts een a-modieus wezen, gedrenkt in de pap der tijden,' luidt een kenmerkende uitspraak van Johnny van Doorn, waarin hij zichzelf op humoristische wijze tegenspreekt.

In Langzame wals zwerft Johnny van zijn leven 'in spookstad Amsterdam' naar het Arnhemse huis van zijn oude vader. Jeugd en ouderdom, angst, vrouwen, alcohol: alle elementen versmelten tot een grote levensdroom. 'Hij zit de lezer dicht op de huid. Zijn levendige taal laat zich moeiteloos lezen. Met zijn verteltrant houdt hij je bijna achteloos in zijn greep,' schreef De Gelderlander.

Door de weken heen bevat een greep uit de hoogst merkwaardige dagboeken van Johnny. Soms een persiflage op het genre dagboek, soms de vertrouwde thema's: stad en natuur, het slopende gevecht tegen de eentonigheid der dagen. 'Ik ben lyrischer geworden,' zei Johnny van Doorn over Door de weken heen. 'Heb er ook vijfentwintig jaar over gedaan... Lachen en wenen, en nijdig onder de tafel kruipen... Die emoties zitten er allemaal in, en slaan over naar de lezer.'

In De lieve vrede, zijn laatste boek, verzoent een man van vijfenveertig, Johnny zelf, zich met de wilde jongeman die hij in de jaren zestig was. Enkelingen leveren pioniersstrijd tegen de Hollandse kneuterigheid van na de oorlog, en de wijzere man wordt zich bewust van de lijnen in zijn bestaan.

Johnny van Doorn (1944-1991) groeide op in Arnhem. In 1966 verscheen zijn eerste poëziebundel, een nieuwe mongool. Na de Verzamelde gedichten (1993) en Dagdromen (1995), ook in de serie De Bezige Bij Kapitaal, is met De pap der tijden al het werk van de legendarische Johnny van Doorn in drie banden verzameld.