Over de oorlog is veel geschreven, maar niet over wat zo’n oorlog doet met een mensenleven nadat men, zoals Berthe Meijer, als kind het concentratiekamp Bergen-Belsen heeft overleefd. Vijfenzestig jaar na de bevrijding kijkt ze terug op een turbulent leven dat vaak samenvalt met belangrijke historische gebeurtenissen. Ontroerend zijn haar herinneringen aan de familie Frank; Anne, Margot, en hun ouders. Anne die zelfs in het kamp de kleintjes nog verhaaltjes vertelde om de moed erin te houden. Per hoofdstuk komen traumatische gebeurtenissen aan de orde, beschreven met een opmerkelijk lichte toon waarin ironie en zelfs vrolijkheid elke vorm van larmoyantheid doen vervagen. Haar relatie met Ischa Meijer en zijn liefde voor haar worden belicht in een nooit eerder gepubliceerd dagboek, dat hij haar naliet. Jeugd in een kindertehuis, zoektocht naar identiteit, huwelijk, moederschap,
vriendschap met onder meer Gerard Reve, zoeken naar ontbrekende stukken uit haar verleden, tekenen het leven
van een ondanks alles krachtige persoonlijkheid. Meijer beschrijft haar dynamische bestaan met een lichte, heldere
pen, waardoor haar memoires zich laten lezen als een roman