Helen was niet van plan haar dementerende
moeder te vermoorden, maar voor ze het goed
en wel beseft, heeft ze haar met een stapel
handdoeken gesmoord. Spijt heeft ze niet
meteen: is het niet beter voor haar moeder
om op achtentachtigjarige leeftijd thuis te
overlijden dan nog jaren te moeten wegkwijnen
in een verzorgingstehuis? Helen doet haar
best de sporen uit te wissen, maar elk besluit
lijkt van kwaad tot erger te leiden en elke
handeling voert haar verder terug naar haar
jeugd en de gecompliceerde relatie met haar
moeder.