Helen was niet van plan haar dementerende moeder te vermoorden, maar voor ze het goed en wel beseft, heeft ze haar met een stapel handdoeken gesmoord. Spijt heeft ze niet meteen: is het niet beter voor haar moeder om op achtentachtigjarige leeftijd thuis te overlijden dan nog jaren te moeten wegkwijnen in een verzorgingstehuis? Helen doet haar best de sporen uit te wissen, maar elk besluit lijkt van kwaad tot erger te leiden en elke handeling voert haar verder terug naar haar jeugd en de gecompliceerde relatie met haar moeder.