De Verenigde Staten vielen Irak binnen met als doel er een democratie te vestigen en het Midden-Oosten ingrijpend te veranderen. In plaats daarvan verdeelde de oorlog het land in drie delen: het pro-westerse Koerdistan in het noorden, een door Iran gedomineerd sjiitisch deel in het zuiden en een chaotisch soennitisch-Arabisch deel in het centrum. Irak raakte ten prooi aan aanslagen en opstanden en bevindt zich nu op de rand van een catastrofale burgeroorlog.
Het einde van Irak beschrijft de strategische misrekeningen van de Bush-regering bij de aanvang van de oorlog en de blunders tijdens de Amerikaanse bezetting die volgde. Onbegrip ten opzichte van de verschillen tussen etnische en religieuze groepen binnen Irak werd gevolgd door incoherent en inconsistent beleid ten aanzien van de regering van het land. De oprichting van een nieuw leger en een nieuwe politiemacht mislukte en de leiding van het land werd overgelaten aan republikeinse politieke loyalisten in plaats van ervaren professionals.
Er is geen gemakkelijke uitweg uit Irak. De Verenigde Staten moeten hun huidige strategie verlaten, zegt Galbraith. Het is zinloos je te richten op de oprichting van nationale instituten terwijl er niet één enkele Irakese staat bestaat. Als de VS niet samenwerken met sjiieten, Koerden en soennieten om de nu al semi-onafhankelijke gebieden verder te versterken, is alle inspanning vergeefs, en zal Amerika zich geconfronteerd zien met een oorlog zonder einde in omstandigheden van oncontroleerbare chaos.