Nadat Abel Nema door vandalen met zijn voeten aan een klimrek wordt opgehangen, komt zijn wereld letterlijk op zijn kop te staan. Hij kan zich niet meer herinneren waar en waarom zijn leven zó veranderd is dat niets en niemand zich meer op de juiste plek bevindt - ook hijzelf niet. Zijn vader is verdwenen, zijn vriend Ilia heeft zich van hem afgekeerd toen hij hem vertelde dat hij van hem hield, en hij kan niet meer naar zijn vaderland terugkeren omdat hij daar als deserteur wordt beschouwd. Het liefst zou Abel al zijn herinneringen kwijtraken, en hij zou er niets op tegen hebben als ook de sporen van zijn huwelijk zouden worden uitgewist, ook al houdt hij van Mercedes en voelt hij zich aangetrokken tot haar zoon.
Terézia Mora vertelt in haar debuutroman de geschiedenis van een vluchteling die, hoewel hij tien talen heeft geleerd, ontworteld en woordeloos is geworden. 'Alle dagen' kent zijn gelijke niet in de moderne Duitstalige literatuur: Mora's taal is ongelooflijk krachtig en haar beeldenrijkdom ongekend. 'Alle dagen' is speels, vol verschillende stemmen en perspectieven, licht en ironisch, strak swingend. Deze ongewone roman is van een verbluffende perfectie, zonder dat het ooit koud of gekunsteld wordt. Ieder personage heeft hier werkelijk iets te zeggen. Wie zulke sterke personages kan creëren, is meer dan een veelbelovend talent.