Uit het voorwoord door de auteur: "Anderen hebben me op 't idee voor dit boek gebracht. In een praatje over het Nederlandse lied opperde Garmt Stuiveling een jaar of wat geleden, dat de enige herleving-na-eeuwen van de volkszang in de Lage Landen heeft bestaan in de socialistische liederencultuur vóór de Eerste Wereldoorlog. Daar zat wat in, peinsde ik verder luisterend; hij noemde de `Achturenmars', en kwaad verweet ik mezelf, dat ik die niet eens kende — mijn schoonvader, dr P. H. Schröder, moest me wat later 't ding zowaar voor 't eerst laten horen: hijzelf had het omstreeks 1910 als Alkmaars dokterszoontje nog thuis in de keuken geleerd van de rooie dienstmeisjes. Zwart-op-wit echter kon ik het zo gauw nergens opdiepen.
Niet lang daarna kwam ik gramstorig naar buiten van een PvdA-congres. Kwaad niet over dat congres zelf, maar omdat het als een vochtige vuurpijl, zonder een lekker dreunend nummertje samenzang, met kuchend geschuifel uit elkaar ging. Daar heb ik toen in 't partijblad een nogal vinnig stuk over geschreven: 'Mag ik MORGENROOD terug, heren?' Dat boze proza werd meteen overgenomen door 't blad van de Bond van Arbeiderszangverenigingen, door 't partijblad van de PSP en door 't orgaan van de Nederlandse Vereniging voor de Volkszang, beschermvrouwe H.M. de Koningin. En er kwam bijval van gewone mensen. Het rode lied bleek minder dood dan sommigen vreesden en anderen hoopten."