Op 31 januari 2009 werd Roxana Saberi, een Amerikaanse journaliste die in Iran werkte, in de vroege ochtend door vier mannen van haar bed gelicht en in een cel gegooid. De agenten die haar gevangen hielden beschuldigden haar van spionage, wat ze ontkende. Verscheidene eeuwig durende dagen werd Saberi in eenzame opsluiting gehouden en hardhandig ondervraagd en al die tijd wisten haar familie en vrienden niet waar ze was, of zelfs of ze nog leefde.



In een neprechtszaak die de hele wereld in opschudding bracht, werd de eenendertigjarige verslaggeefster veroordeeld tot acht jaar gevangenis. Maar na internationale druk door familie, vrienden, collegas, diverse overheden, en totale vreemdelingen, werd ze na ruim drie maanden gevangenschap vrijgelaten. Nu verbreekt Saberi haar stilte om de volledige rekening van haar beproeving te vereffenen, door tot in detail de methodes te beschrijven die in Iran worden gebruikt om de inwoners van dat land te intimideren en te controleren.