De Britse Caitlin Spencer werd vanaf haar veertiende verkracht door honderden mannen. Keer op keer werd ze verhandeld en doorgegeven aan seksbendes. Het grootste deel van deze vrouwenhandelaren bestond uit Pakistaanse mannen. Ze brachten Caitlin naar hun woningen en naar ranzige hotelkamers. Daar werd het gedrogeerde meisje systematisch en afschuwelijk verkracht. Filmpjes daarvan circuleren nog steeds op internet. Condooms werden nooit gebruikt. Caitlin Spencer hield aan de verkrachtingen elf zwangerschappen over. Zeven eindigden met abortus, twee met een miskraam. Twee meisjes zijn levend ter wereld gekomen. Caitlins geschiedenis verbijstert. Niet alleen vanwege de mate waarin en de walgelijkheid waarmee ze werd misbruikt, maar ook vanwege het feit dat de autoriteiten stelselmatig weigerden op te treden. De meeste daders van deze moderne slavernij lopen nog steeds vrij rond. Caitlin zegt: 'Ik ben bang. Maar zij mogen niet winnen. Ik zal er alles aan doen om dit onderwerp uit de taboesfeer te halen.' Ze schrijft openlijk over hoe ze jarenlang heeft geleden. Ook laat ze zien hoe hulpinstanties wegkijken voor de uitwassen in onze maatschappij. Simpelweg omdat men vreest voor racist te worden uitgemaakt. Door zich zo moedig en kwetsbaar uit te spreken koestert Caitlin de hoop te laten zien hoe wijdverbreid de vrouwenhandel is en hoe, terwijl de autoriteiten consequent wegkijken, gewetenloze criminelen keer op voortdurend de dans ontspringen. Caitlin Spencers boek maakte een lawine aan reacties los. In haar stad alleen al meldden zich 278 slachtoffers. Sommige meisjes waren nog geen dertien jaar. Slechts achttien verdachten moeten zich verantwoorden voor de rechter. Er zijn veel meer slachtoffers. En ook daders. Het probleem van de kindslaven wordt door de overheid zwaar onderschat. Er zijn veel meer slachtoffers.