Op een driehoekige binnenplaats in de vorm van een cursieve A laadden twee Playmobil-mannetjes blauwe en groene bundels uit een geldtransportwagen op paletten. Hij had er geen tekening bij nodig: baar geld, bankbiljetten, in plastic verpakt. In de kluis van de Nationale Bank bevond zich een schat aan Duitse marken, Franse en Zwitserse francs, guldens, dollars, ponden, roebels, Japanse yen en Belgische franken die even zwaar was beveiligd als al het goud van Fort Knox. De tweedekker maakte een sierlijke pirouette en de co-piloot sperde zijn neusvleugels wijd open. Hij staarde met open mond naar twee vorkheftrucks die werkeloos op een laadplatform tussen de paletten op de binnenplaats stonden. De slag van mijn leven, dacht hij. Ik sla de slag van mijn leven. Hij nam zijn Pentax en begon foto’s te schieten met de snelheid van een machinegeweer…

In Doder dan dood vallen de speurders van de moordbrigade –de commissaris, Sofie Simoens met haar cowboylaarsjes van slangenleer, Peeters, Tony Bambino, Desmet en al die anderen- van de ene verbazing in de andere in de stad aan de stroom, waar de sneeuw natter, kouder en witter is dan elders in het land.