De dertig beelden van de vertelling zijn met elkaar verweven, maar eerder muzikaal dan causaal. Beelden en figuren die eerst slechts aan de rand van een vertelling opdoken, worden later centrale thema´s en hoofdpersonen. De opzet van het boek is die van het bekende Drostedoosje: zoals de afbeelding van dat doosje steeds wordt herhaald, zo duikt de lezer intuïtief steeds dieper in het droomlabyrint van associaties en verbindingen. 'Een labyrint' zoals ook de ondertitel van het boek luidt, is in vele opzichten een sleutelwoord. In de verschillende verhalen zal de lezer onder meer de gevleugelde Icarus, Theseus en Ariadne herkennen. De spiegel in de spiegel - een boek als een droom dat een beroep doet op het niet-rationele deel van de mens.