James had altijd wel geweten dat hij geadopteerd was, en hij kon ook zo goed opschieten met zijn pleegouders. Maar toch blijft de vraag wie zijn echte moeder was en waarom ze hem had weggegeven, hem achtervolgen. Het enige wat hij van haar bezit is de slangesteen, verpakt in een stuk van een oude envelop. James is ervan overtuigd dat het haast onleesbare adres op de envelop een aanwijzing is die hem kan leiden naar zijn natuurlijke moeder. Vastbesloten om erachter te komen wie hij is, begint James aan zijn zoektocht naar het verleden. James en zijn moeder vertellen in dit boek elk hun eigen verhaal. Het verhaal van de jongen wordt afgewisseld met fragmenten uit het dagboek van zijn moeder.