Wij hadden er moed voor nodig om onze volkstuin die eerste keer te vinden. Het uitgebreide gebied van Victoria Park kent een stoffige somberte die ongewoon is voor Londen. Tijdens het fietsen moeten we wegblijven van de stoepranden om de gebroken glas en roestig metaal te vermijden. De geur van verbrand koeienhaar van de vleesverwerkende fabriek maakt alles alleen maar erger. De wilde rucola die zich door de spleten van het wegdek omhoogperst, is de enige aanwijzing dat er tuinen in het gebied te vinden zijn. Naast het busdepot, onzichtbaar vanaf de weg, staat een roestig hek van prikkeldraad en daarachter verandert alles ingrijpend.