Het prozagedicht, een genre dat rond 1900 door bijna alle vooraanstaande Nederlandstalige prozaïsten werd beoefend en dat in latere jaren en tot op de huidige dag een belangrijke uitingsvorm van onze dichters is geworden, valt wat bloemlezingen betreft tussen de wal en het schip. De arbeid van lnez van den Akker, Dorien Bellaar, Ria Essink-Van der Wijk, Nienke Vuijk en Jan-Willem van der Weij kan dan ook niet genoeg gewaardeerd worden: zonder op voorgangers terug te kunnen vallen hebben zij het hele veld geëxploreerd.
Niet alleen bundels met prozagedichten hebben zij gelezen, ook dichtbundels en prozaboeken met een enkel prozagedicht zijn hun opgevallen, ook oude jaar gangen van literaire tijdschriften hebben zij doorgenomen. Uit het geheel hebben zij een bloemlezing samengesteld die niet alleen de mooiste Nederlandse prozagedichten bevat, maar ook een representatief beeld geeft van de ontwikkeling van het prozagedicht als genre. Een zeer instructieve inleiding (door Jan Willern van der Weij) plaatst alles bovendien in internationaal verband.