Een zomernacht, eeuwen geleden, in een ander land. Birle, de dochter van de waard, is door iets wakker geworden. Buiten ziet ze vaag een schim rondsluipen bij het water, waar hun boten liggen. Ze zet het op een lopen en springt nog net op tijd een botendief achterna.

Het blijkt, tot haar verbijstering, een jonge Heer uit het Koninkrijk te zijn die op de vlucht is: En voordat ze het in de gaten heeft vlucht zij mee. De volgende ochtend kijkt ze in de ogen van Orien, die blauw zijn als grasklokjes, en is verloren. Niet dat ze verwacht dat het ooit iets zal worden tussen hen, daarvoor is het standsverschil te groot. Maar ze zal hem dienen, met lijf en ziel.

De barre avonturen die ze onderweg beleven knabbelen aardig aan dat verschil, maar ze worden wreed gescheiden. Birle komt in dienst bij een filosoof, een alchemist, en treft het niet slecht, maar Orien komt als slaaf terecht bij simpele ambachtslieden. Hij weet ternauwernood te ontsnappen, en Birle probeert haar dodelijk verzwakte vriend zo te verzorgen dat ze weer kunnen proberen terug te komen naar huis, waar zij tot het volk hoort, en hij tot de Heren. .