Wanneer Cilla, de ene helft van een 13-jarige tweeling, ten gevolge van een ongeluk plotseling overlijdt, heeft haar zusje Tina het daar erg moeilijk mee. Ze vertelt zelf over die periode, van vlak voor Cilla's dood tot een jaar erna. Het verhaal is realistisch en tegelijkertijd ontroerend. De lezer beleeft het verwerkingsproces van binnen uit mee. Pijn en afstand komen tot uiting in het gekozen stijlprocedé, waarin Tina over zichzelf als 'zij' en 'Tina' spreekt, maar haast onopgemerkt overgaat in de ik-vorm aan het eind van het verhaal. Net als de andere boeken van Peter Pohl ('Wij noemen hem Anna' en 'Jan, mijn vriend') is dit boek niet gemakkelijk wat betreft onderwerp en manier van schrijven, maar wel heel invoelbaar voor kinderen van dertien jaar en ouder.
(Biblion recensie, Margriet Chorus-Reintjens.)