'Vannacht is Ma gestorven negentien jaar geleden. Ik draag haar naar beneden.' Zo begint het vierde dagboek van de dichter Leonard Nolens [BREE, 1947], wiens oeuvre werd bekroond met de Constantijn Huygensprijs 1997.

Een lastig portret opent met het sterfbed van zijn moeder, bevat de eerste Paul van Ostaijenlezing en bericht over een hachelijk verblijf in een Spaans dorp. En net als de vorige delen schildert dit dagboek het portret van een bewustzijn, de historie van een hart.

Jeroen Brouwers: 'Ik heb mij door zijn dagboek bijzonder aangesproken gevoeld en spreek er mijn hoge bewondering voor uit.'

Paul de Wispelaere: 'Hier is dus een gecultiveerde, intelligente en integere schrijver aan het woord. Een indrukwekkende onderneming.'