'Ochtendschitterdauw'- de spellingscontrole keurt het woord af, maar Jellema legt het een koe in de bek, en zo werkt het niet als een fout, niet als een postmodern stijlcitaat van Boutens, en al helemaal niet als iets oubolligs. Het is gewoonweg een gouden vondst, een woord dat precies uitdrukt wat we moeten zien, dat de misschien ietwat geforceerde situatie van de zich in sonnetvorm uitende blaarkop relativeert, en dat nog fameus klinkt ook. En dat laatste mag nog wel eens gezegd worden van Jellema's gedichten: de gedachte, de bezinning, het beeld - die springen het meest in het oog. Maar het oor komt niets tekort. Neem ( net als de dichter, die zijn werk vervolgens onnavolgbaar mooi vermag voor te dragen) de stemproef.