De mannen die hem de bevroren toendra op zien gaan, schudden hun hoofd. Die Zweedse stadsjongen komt nooit meer terug, denken ze. Het kan Bo weinig schelen. Hij wil alleen zijn. Dagen en nachten waadt hij door de dooiende sneeuw, met een paar stokken maakt hij van zijn cape een tent. Dan ontmoet hij Ilja, een echte Lap, die in zijn eentje een kudde rendieren in bedwang houdt. En hij ontmoet Vasko, een oude Lapse jager, een vreemde dwerg die het op zijn leven gemunt lijkt te hebben. Bo hoort de verhalen over het beloofde land van de Lappen: Padjelanta. Waar ligt jouw Padjelanta? vraagt Ilja. Bo buigt verlegen zijn hoofd. Hij besluit verder te gaan, nu echt alleen. Wolven zijn er haast niet meer, en voor beren is hij niet bang. Maar hij stuit weer op Vasko...