GOD ZONDER OMWEGEN

Eugen Drewermann spreekt in dit boek openhartig over zijn evolutie als mens en als theoloog. Hij verklaart waarom hij voor het priesterschap heeft gekozen en hoe hij tot de psychoanalyse is gekomen. De rode draad doorheen zijn leven en zijn werk is het diepe verlangen om mensen te begrijpen, te begeleiden en te helpen. ‘Ik wil mij nuttig maken voor mensen en proberen te handelen naar het voorbeeld van Jezus. Dat is voortaan het enige dat telt.’

Drewermann legt uit waarom hij het altijd moeilijk heeft gehad met bepaalde punten van de katholieke moraal en met de officiële kerk als machtsinstituut. Hij kan dit niet rijmen met de figuur van Jezus die mild was voor de zwakken en die aan de mensen niet vroeg ‘Wie ben je?’ maar ‘Wat wil je?’. Dat Drewermann spreekverbod heeft gekregen van Rome, heeft hem erg gekwetst. Financieel heeft deze Romeinse beslissing niets aan zijn situatie veranderd, want hij heeft nooit een wedde als docent theologie aanvaard. ‘Ik begrijp niet hoe iemand kan solliciteren naar een functie van theologisch ambtenaar’, zegt hij zelf.

Drewermann spreekt over angst en vertrouwen, over liefde tot God en de medemens, over de band tussen verstand en gevoel, tussen mythos en logos, tussen natuur en rede. Hij legt uit wat religie en religieuze ervaring voor hem betekenen, en wat hem aantrekt in de figuur van Jezus. Hij verklaart zijn sympathie voor Jacques Gaillot, wiens christelijk engagement dezelfde drijfveer heeft als de zijne