Aan het eind van de twintigste eeuw vatten we een hernieuwde belangstelling op voor de figuur van jezus. Vooral een nieuwe kijk op de historische jezus houdt velen in de ban. In zijn portret van de man uit Nazareth voert Eugen Drewermann de lezer op geheel andere wegen. Hem staat de vraag voor ogen hoe wij mensen ooit die oeroude neiging zullen opgeven om oorlog te voeren en geweld tegen elkaar te gebruiken. En wanneer de mens de boodschap van jezus ter harte zal nemen dat Gods Rijk op aarde een mogelijkheid is. Wat is er nodig, zo vraagt Drewermann zich af, om de mens ertoe te bewegen op te staan uit de afgrond van zijn angst en tot zich zelf te komen? In zin visie op jezus hangen poëzie en therapie nauw samen en gaan deze een verbinding aan met de problemen van maatschappij, economie, cultuur en politiek. Wat hem ten diepste voor ogen staat is, in Jezus' geest, op te voeden tot een 'cultuur van vrede'. Drewermann schetst in deze' roman van het menselijk bestaan' een ongehoord revolutionair en troostrijk beeld van jezus. Diens persoon en boodschap blijken daardoor een grote zeggingskracht te hebben voor ons zelfen de wereld die we bewonen.