Een schaduw bewoog langzaam langs het raam van de buren. Alex kon niet goed zien wat het was. Een donkere figuur. Het lijkt wel een hond dacht hij. Of nee, een mens. Meneer of mevrouw Marling natuurlijk. De schim zag er niet echt uit als een mens. Was het misschien toch een grote hond? Alex tuurde en tuurde, maar het was te ver om het echt goed te onderscheiden. De vreemde figuur verdween in het huis. Ineens klonk er een lang, hoog gejank. Het kwam uit het huis van de buren. Alex had nog nooit zo'n akelig geluid gehoord. De rillingen liepen over zijn rug.