De Muur 24 is voor een belangrijk deel gewijd aan Parijs-Roubaix, de mooiste (of, vinden sommige Vlamingen, de op één na mooiste) van alle klassiekers. Als wielrennen rock 'n roll is, en dat willen wij graag geloven, dan is Parijs-Roubaix het hoofdpodium van het rockfestival, met scheurende sologitaren, stoempende bassen en vette drums. Bert Wagendorp, Willie Verhegghe, Henk Pröpper, Herman Chevrolet, Jeroen Wielaert, Alex Roeka, Edwin Winkels, Peter Ouwerkerk en Herman Laitem schrijven erover.

Lees ook Jan Boesman, over Toulouse-Lautrec en 'Choppy' Warburton. Het staat er allemaal heus zo slecht niet voor, tegenwoordig, mogen we daaruit afleiden, vergeleken met de oude smeerlapperij.