'Toen uitgeverij Veen mij vroeg of ik een zomerdagboek wilde schrijven zei ik ja, want het klonk zo zomers en bovendien wist mijngeest al meteen wat ik zou gaan doen: geen dagboek. Ik besloot wel tot autobiografica want dat was me gevraagd maar dan naar eigen inzicht. Ik besloot een aantal routes door mijn leven te trekken die ik in het echt misschien ook wel heb gevolgd. Op 4 augustus stierf een dierbare vriend - zeven jaar geleden. Hoe ging die vriendschap sinds 1962? Hoe werd ik daardoor die ik al was? Dat is een route. Achteraf natuurlijk, alles in dit boek is achteraf en zo is het toch nog, in verschoven zin, een dagboek geworden.'