De wetenschap is de heersende religie in het Westen. Ze bepaalt ons wereld- en mensbeeld. Maar ze beperkt onze wereld ook, namelijk tot datgene wat objectief waarneembaar en rationeel verklaarbaar is. Daarmee is onze wereld onttoverd, van het mysterie ontdaan.
Toch is der herinnering aan een ander, dieper weten, niet geheel door de dictatuur van de rede verpletterd. Op de vraag of we nog ergens in geloven, antwoorden velen: “Ik geloof wel dat er Iets is.”
Die keus voor het ‘Ietsisme’ schetst het dilemma van de hedendaagse mens. Enerzijds wordt hem door de heersende rationalistische ideologie verboden om religie, mythe en mysterie nog serieus te nemen, anderzijds blijft zijn ziel zich verzetten tegen de eendimensionale wereld waar de moderne tijd hem naar verbannen heeft. Zo rest hem, als hij zijn diepste intuïtie niet wil verloochenen en teg elijk geloof waardig wil blijven in een geseculariseerde wereld, niets anders dan zijn toevlucht te nemen tot dat vage ‘Iets’. Dit boek stelt dat de zoektocht naar dat ‘Iets’ misschien wel de belangrijkste uitdaging is van deze tijd. Ze vraagt van ons dat we weer leren luisteren naar ‘de binnenkant’ van de dingen, naar de verborgen dimensie in al wat is, naar het mysterie: allereerst daar waar het ons het meest nabij is, in onszelf.