In de beeldvorming over het Nederlandse verzet in de Tweede Wereldoorlog neemt de actieve bestrijding van de vijand door het gewapend verzet een centrale plaats in. Ooggetuigen vertellen van succesvolle gevechtsacties, anderen weten 'Van horen zeggen' over de vreselijke martelpraktijken van de Sicherheitsdienst (SD). Maar hadden de slecht bewapende, ongeoefende verzetsstrijders wel zoveel succes tegen een regulier leger? Is de collectieve herinnering aan een martelende SD misschien zo sterk dat er geen plaats is voor enige twijfel? Wat is mythe en wat is werkelijkheid?

In De geschiedenis van de Ordedienst zoekt J.W.M. Schulten een antwoord op deze vragen door de Ordedienst (OD) centraal te stellen en daarmee meer inzicht in het verzet in zijn geheel te krijgen. Al direct vanaf de bevrijding in 1945 blijkt er zowel een positief als een negatief beeld van de OD te bestaan. Schulten reconstrueert en analyseert nauwgezet de ontwikkeling van de OD, en dan met name de beeldvorming daarvan, en de perceptie van de OD na de oorlog. Hij vergelijkt dit alles met het gewapende verzet en de nasleep ervan in Noorwegen, België en Frankrijk.