In dit boek geeft Messner niet alleen de eerste solo-beklimming van de Nanga Parbat weer. Hier schrijf hij over zichzelf. Over drie mislukte pogingen, de zwart-witte eenzaamheid, de aardverschuiving bij een rotswand en het onuitsprekelijke gevoel dat een mens bekruipt, wanneer hij daar boven moederziel alleen op de top staat en niet meer weet hoe hij zijn gevoelens moet uiten.
Messner ‘praat’ met fantasiebegeleiders en met zijn eigen schaduw, als hij zes lange, eenzame dagen nodig heeft om een steile bergwand te bedwingen; alleen, zonder kabel, zonder terug te kunnen.
Er is moed voor nodig de Nanga Parbat alleen te beklimmen. Er is nog veel meer moed voor nodig, daarbij je eigen ik bloot te leggen en erover te schrijven.
Dit boek straalt een innerlijke spanning uit, een uitdaging die ook in Messners eigen bestaan verweven zit.
De prachtige kleurenfoto’s van hem zelf, onderstrepen zijn verwevenheid met de natuur, waarvan de ‘gewone’ sterveling zich geen voorstelling kan maken.