“Even later staan de zes overgebleven bewoners te talmen
langs de waterkant, een paar staan er tot de enkels in. ‘Kom
op, mannen,’ zegt Ravesloot, maar niemand schenkt aandacht
aan hem; iedereen blijft in gedachten en staan waar hij staat.
Dan besluiten Ravesloot en ik het water te proberen. Het wordt
maar heel langzaam dieper, pas na een meter of dertig staan
we tot ons middel in het water en nemen we een duik. Als ik
omkijk zie ik dat de hele groep ons tot halverwege in het water
heeft gevolgd. Dat beeld zal ik niet snel vergeten. Kennelijk
hadden ze ons voorbeeld nodig, al lijkt het nog steeds of ze op
niemand letten. Vervolgens storten eerst Jauko, dan Arno zich
onbevreesd in het water. Niemand die zich stoort aan de algen
die het wateroppervlak groen kleuren, geen wanklank over de
modder op de bodem die tussen je tenen door omhoog glipt.
Geen dingen blijkbaar waar autisten last van hebben.”

flip schrameijer (1945) is socioloog en
speelde in de jaren zeventig een rol in
de protestbeweging tegen de toenmalige
psychiatrie. Hij was medeontwerper van
de Amsterdamse ggz en werkte ruim
zeventien jaar bij het Trimbos-instituut
waar hij promoveerde op Sociale steun
(1990). De laatste twaalf jaar schreef
hij als zelfstandig onderzoeker en publicist
ondermeer twee boeken over de
behandeling van delinquente jongeren
met stoornissen, De adolescentenkliniek.
Onderzoekers en behandelaars over schizofrenie
(Uitgeverij Augustus, 2005)
en Springzaad over de behandeling en
het beleid van het Dr. Leo Kannerhuis
(2003).