Uittreksel:

Op zekeren avond, toen Grootmama met mevrouw Blink op de veranda thee dronk, zat ik op de prettige, breede trap van die veranda en schikte mijmerend de bloemen, die ik zoo even in het weiland geplukt had.
Ik was een klein meisje van elf jaar, en heette Elisabeth - naar heel veel groot- en overgrootmoeders van vaders kant. Wij woonden in een mooi steenen huis te Zaandorp, Grootmama en ik. Grootmama kreeg veel bezoek en dan was ik geheel aan mijzelf overgelaten, want ik hield niet van de gesprekken van groote menschen, en verdiepte mij veel liever in mijne eigene gedachten, zoo van die gedachten, die groote menschen mal vinden, en waarvan ik dus nooit wat aan Grootmama vertelde.
Maar dien avond werd mijne aandacht vanzelf getrokken, doordat ik haar op fluisterenden toon hoorde zeggen: ‘St, het is ongeloofelijk, zooals kinderen alles begrijpen.’

Johanna van Woude (Tiel, 23 november 1853 - Utrecht, 26 november 1904) is het pseudoniem van Sophie Margaretha Cornelia van Wermeskerken-Junius.[1] Zij was een Nederlands schrijfster. Tevens was zij de moeder van Henri van Wermeskerken, de zus van Annie Foore en de tante van Egberdina Anna "Daisy" Junius.