Uittreksel:

Reeds verscheidene avonden hebben mijn vingers verlangd om de pen te grijpen, en te uiten het volle geluksgevoel, dat in den avond over ons komt, in de koestering van een lieflijk tehuis.

Als de wijde hemel zichtbaar is en de zon ondergaat in mengeling van rood en goud, beschijnend met vuurgloed de roerlooze wolkjes rondom en tintend met levenbrengende strepen en vlekken de arme vale aarde;... als de lijsters met lieve kleine geluidjes hippen van tak op tak in de donkere dennen en naakte kastanjes, en dan in het wondere zonnegestraal opvliegen met hun zilveren ‘tuuk, tuuk, tuuk!’ mij reeds als kind bekend en lief geworden,... als het stiller en donkerder en geheimzinniger wordt buiten, altijd stiller, donkerder en geheimzinniger en het pijnbosch in de verte een zwarten berg gelijkt, dan komt zij over me, de zoete bekoring, de stille genieting, welke tot de onschuldigste en reinste genoegens behoort, den mensch gegeven: welbehagen in de vier muren, welke ons zien gaan onzen stillen weemoedvollen weg door het leven.

Johanna van Woude (Tiel, 23 november 1853 - Utrecht, 26 november 1904) is het pseudoniem van Sophie Margaretha Cornelia van Wermeskerken-Junius. Zij was een Nederlands schrijfster. Tevens was zij de moeder van Henri van Wermeskerken, de zus van Annie Foore en de tante van Egberdina Anna "Daisy" Junius.