It is 2065. Fryslân wurdt yn it ramt fan in wrâldwiid klimaatakkoart priisjûn oan it stiigjende seewetter.

De âlde keninginne Amalia hellet de bonken fan har foarâlden út de Grutte Tsjerke, rûnom hearsket ferfal en binne der rellen. De befolking moat nei Dútslân of Poalen, foar't de diken trochstutsen wurde. Yn Ljouwert en Grins rinne noch in pear minsken om dy’t de yllúzje koesterje dat se bliuwe kinne. Se foarmje in aksjegroep dy’t de Fryske taal en identiteit bewarje wol. It deiboek fan Sil Posset jout fan binnen út in sfearfol en spannend ferslach fan har aktiviteiten.

In pear resinsjes:

Leeuwarder Courant: ‘Dizze knappe roman leveret in wichtige bydrage oan de diskusje oer identiteit en ymmigraasje.’

De Moanne: ‘Tiemersma hat op oangripende wize in sfear fan mankelikens, ferfal en ferlittenheid delsetten.’