Nog steeds enkele jaren later...

Vele jaren later...

Een stem als zwart fluweel.

Innemend.

Laag.

Sonor.

Veelbelovend.

De man met de fluwelen stem - zo had Janina Dachelmeyer hem in gedachten genoemd toen ze hem ontmoette in Suri's Bar. Schijnbaar toevallig.

"Noem me Rob," had die fluwelen stem gezegd.

Nu zat Janina op een stoel - gebonden en gekneveld. En de fluwelen stem had plotseling een ijzige, wrede ondertoon voor haar. Het ging tot in de kern.

"Hou je stil of het doet alleen maar pijn!" zei Rob. En terwijl hij dit zei, opende hij de tas die hij al in de bar droeg. Hij had plotseling een spuit in zijn hand.