Cristina

Vroeger was ik altijd in controle over mijn emoties. Dat was een van de redenen dat ik zo goed was in mijn werk. Ik was een berekenend kreng dat goed is met een geweer. En daar was ik trots op. Maar ik ging door het leven als op een soort automatische piloot. Ik dacht dat ik gelukkig was, maar besefte niet hoe zwaar mijn verleden van invloed was op elk klein dingetje dat ik deed, dacht en voelde. Ik dacht dat ik de zaken goed op orde had, maar was diep vanbinnen ontzettend ongelukkig. Ik was wie ik was en meer niet. Dat kon ik niet veranderen, net zoals ik mijn verleden ook niet kon aanpassen. Onze herinneringen en ervaringen geven vorm aan ons bestaan en bepalen nou eenmaal wie we zijn. Of niet soms?

Gabriel

Ze noemen me 'Spook'. En dat was ik een lange tijd ook: een huurling zonder scrupules, zwervend over de aarde zonder ergens om te geven. Na twintig jaar kwam ik haar weer tegen: het meisje dat ik in de steek gelaten heb. Het meisje van mijn dromen. Toen ik in de gelegenheid kwam om de grootste fout van mijn leven recht te zetten, heb ik die kans met beide handen aangegrepen. Niet alleen voor mij, maar vooral voor haar. Al betekende het wel dat ik keihard tegen haar zou moeten liegen. Wat? Wou je zeggen dat dat immoreel is? Dat jij niet hetzelfde zou doen als je in mijn schoenen stond? Dan ben jij een beter mens dan ik. Gelukkig ben ik slecht. Heel slecht. Een monster zonder geweten, maar wel eentje die vecht voor de mensen van wie die houdt.