Curacao, morgen is er weer een dag

Teksten kunnen amuseren, doen glim- lachen maar ook ontluisteren en onthutsen.
In dit boek volgen we de Kafkaiaanse queeste van een echtpaar, dat ver- drinkt in een zee van corruptie en arrogantie van de overheid.
Het werk doet in verschillende opzichten denken aan Multatuli’s Max Havelaar.
Oprechte verontwaardiging, de strijd tegen het bewind en een doolhof van ambtelijke willekeur vormen de belangrijkste verhaalingrediënten.
De aanklacht ontleent daarnaast haar zeggingskracht aan een uitgebreide documentatie die niets aan de verbeelding overlaat en maar voor één interpretatie vatbaar is.
Daar, waar fictie en realiteit naadloos in elkaar overvloeien, is escapisme onmogelijk.
Een overheid, die zichzelf serieus neemt, kan en mag dit relaas niet negeren. Het geheel boeit, verbaast en shockeert.
Laten we hopen, dat de urgentie gesignaleerd wordt en dat de auteur in zijn streven naar rechtvaardigheid wordt erkend.