"Maria, deze jongeman heeft niet helemaal ongelijk"
Mijn God. Ik kon mijn oren niet geloven. Ik werd duizelig. Abdulwahhab gaf heel deftig antwoord:
"Dank u. Het is erg elegant dat u de waarheid ziet."
"Als ik eerlijk mag wezen twijfel ik soms ook over deze onderwerpen."
"Genoeg! Genoeg! Ik wil jou dwaasheden niet meer horen.
Loop naar de hel vader! Loop naar de hel. Hier, neem mijn kruis die ik om mijn nek draag. Neem het, zeg ik. Ik wil geen kruis hebben.
Ik wil geen geloof die machteloos is."

Ik liep huilend de trap af. Ik rende als een gek over de straat. Abdulwahhab rende achter mij aan. "Maria, alsjeblieft, wacht"

"Loop allebei naar de hel. Ik wil jullie niet zien. Laat me met rust."
"Wacht, laten we er over praten."
"Ik heb niets te bepraten."
"Wacht nou..." Hij schreeuwde mij na.

Iedereen keek naar ons. Opeens klonk de kerkklok mij in de oren. Ik kon mijn woede niet bedwingen.
"Mensen geloof niet in deze kerkklokken. Deze kerkklokken zijn leugenaars, zij vertegenwoordigen de echte Bijbel niet. Laat de klokken niet luiden. Ik geloof niet meer in jullie klokken. Ik zal niet meer in jullie geloven. Ik heb jullie begraven. Ik heb de kerk begraven. Ik heb de priesters, monniken en zusters begraven. Hou op, zeg ik.

• Kaft: Paperback
• Uitgeverij: Witte Tulp
• Pagina's: 160
• Auteur: Emine Senlikoglu
• Vertaler: Izzet Ozkan