Xavier Le Clerc – Een man zonder titel

‘Voor een reeks artikelen die in juni in Alger républicain zou verschijnen, sprak Albert Camus tien dagen met de bevolking in doodsstrijd. Zo getuigde hij van de hongersnood van de “kinderen in lompen die met een stel Kabylische honden vochten om de inhoud van een vuilnisemmer.”
De wanhoop van die uitgehongerde kinderen is Albert Camus nooit vergeten. Misschien was dat jongetje van een jaar of drie dat ook lompen droeg en niet veel groter was dan de wilde, magere honden die langs de hutten zwierven er ook wel bij. Dat jochie dat nooit naar school zou gaan en zijn hele leven bang zou blijven voor een hondenbeet, dat jongetje met de naam Mohand-Saïd Aït-Taleb. En de reden dat ik u zijn verhaal ga vertellen is niet dat hij op een dag mijn vader zou worden.’

Bij het lezen van ‘Misère de la Kabylie’ [onderdeel van ‘Algerijnse kronieken’, ook bij Vleugels], een verslag dat Camus in 1939 publiceerde, ontdekte Xavier Le Clerc de armoedige omstandigheden waarin zijn vader opgroeide. Hij reconstrueert de reis van deze moedige man, die zo lang afwezig en stil was, en die in 1962 vanuit Algerije aankwam als arbeider bij de Société Métallurgique de Normandie. Dit boeiende relaas is een schreeuw van opstand tegen onrecht en georganiseerde ellende, maar het herbergt ook een kalmerende stem die ons uitnodigt na te denken over de begrippen identiteit en integratie.