Noor en haar man hebben een motorboot gekocht en een half jaar vrij genomen om een reis naar Frankrijk te gaan maken. De voorbereidingen – vaarbewijs, marifooncertificaat, de hele mikmak – zijn in volle gang als ineens de zwarte hond hun leven binnendringt. Die zwarte hond figureert in een filmpje dat hun zoon Thijs ze laat zien en wordt gebruikt als metafoor voor een depressie – Thijs blijkt daaraan te lijden. Noor en haar man Tom zijn ontdaan en verward, maar besluiten na lang wikken en wegen toch te beginnen aan hun bootreis. Lang kunnen ze niet genieten van het grote onthaasten. Thuis in Nederland verslechtert de toestand van Thijs zozeer dat ze eerder dan gepland een einde maken aan hun tocht. Dat markeert het begin van een heel ander, veel duisterder avontuur. Want hoe ga je als ouders om met een volwassen zoon die getroffen is door een depressie? Hoe ben je er voor iemand die zich terugtrekt maar die toch niet alleen wil worden gelaten? 'De zwarte hond' is het ontroerende verhaal van een moeder die uit alle macht het roer recht probeert te houden terwijl haar zoon dreigt te verdrinken. --- Tijn Sillevis (1955) woont samen met haar man en twee honden. Ze hebben twee volwassen zonen. Haar carrière is nogal veelzijdig. Ze is opgeleid in de jaren zeventig als maatschappelijk werker, later als elektricien, als IT-er en als sociaal wetenschapper. Ze werkte in het welzijnswerk, als onderzoeker op de universiteit en bij de politie, als stop-met-roken-coach, als rollenspeler in trainingen, als helpdeskmedewerker, als begeleider bij een hospice en ze hielp in haar woonplaats Syrische statushouders om in te burgeren. Nu wiedt ze onkruid, roeit, wandelt, vaart, kookt, leest en schrijft ze.