Nooit gaf ze op…

Wat als twee jonge mensen hun schepen achter zich verbranden? Als ze in hun nieuwe thuisland Frankrijk bedrogen blijken en berooid moeten starten?
Chris van Vlijmen schrijft treffend zijn familiesaga, met het levensverhaal van Ans als rode draad. Een verhaal over groot doorzettingsvermogen en klein geluk. Over tegenslagen, stil geloof, intens verdriet en een schrijnend afscheid. Toch is C’est la vie geen boek vol ellende.
Integendeel!

Het is een boek vol bemoediging.

… altijd pakte ze de draad op,
vol levensvreugd en vertrouwen.

Dapper in de oorlog, dapper erna. Het fortuin uit hun gegoede families wordt niet hun deel. Haar rijkdom zit in eenvoud, in klein geluk. In haar kinderen en in haar paradijs, hun huis op de heuvel: Sainte Thérèse. En zeker, ook in de onvoorwaardelijke liefde van haar man, al is daar – bijna onbereikbaar diep weggestopt – die verraderlijk loerende dreiging.

Het leven loopt zoals het loopt. Ans’ berustende woorden geven het boek zijn titel: ‘Het is niet anders, c’est la vie.’