Na jaren van interne opleiding is marinier Edwin Eekhof er klaar voor wanneer begin december 1992 zijn deelname aan de VN-vredesmissie in Cambodja begint. Als verbindelaar verzorgt hij de communicatie en logistiek voor zijn kampement, en loopt hij veiligheidsrisico’s wanneer hij hiervoor op pad gaat. Alles verloopt volgens plan, tot in de nacht van 28 op 29 december een mijn ontploft op het kampement. Diezelfde decembernacht 28 jaar later schrikt hij wakker na de zoveelste gruwelijke nachtmerrie over zijn tijd in Cambodja. Het is de druppel. Hij besluit dat het tijd is om zijn verhaal naar buiten te brengen. Met zijn verhaal eert Edwin een “vergeten” militaire missie. Hij vertelt over moed, loyaliteit en vriendschap, en toont de kwetsbare, jonge mens achter het ogenschijnlijk bikkelharde, gesloten mariniersharnas. Enkele collega’s zet hij extra in het licht. Uit Edwins verhaal blijkt andermaal de noodzaak van geestelijke begeleiding voor uitvoerders van risicovolle beroepen.