Op 27 september 1993 viel Soechoemi, de hoofdstad van Abchazië... Duizenden Georgiërs moesten vluchten voor het geweld. De enige uitweg over land was de bergpas naar Svanetië.
Het kan zo zijn: je ontsnapt aan de dood, maar je benen blijven achter; je volgt het helse pad en diep van binnen wil je niet eens dat er een einde aan komt, omdat...
omdat je een deel van je moederland, je thuis, jouw jeugd, je herinneringen... alles achterlaat. - Sommigen van hen bleven voorgoed op die bergpas - "nadat ze te voet de grens van het hemelse Georgië hadden bereikt"...
Niemand weet wat de Georgiërs voelden en dachten bij het ondergaan van alle ontberingen, maar het essay van de beroemde Georgische schrijver Guram Odisharia, die dit alles zelf heeft meegemaakt, toont ons een volledig beeld van de diepe emoties en gevoelens van degenen die deze weg gingen.
De vertaler Artchil Djavakhadze heeft al een aantal vertalingen van boeken op zijn naam staan, in samenwerking met Tineke en Hans Hagen. In 2017 verscheen van dezelfde schrijver de vertaling van “De kat van de president”.