'Een van de grappigste boeken die ik ooit heb gelezen.'
- Hilary Mantel

Hoewel de Tweede Wereldoorlog voorbij is, zijn de tijden allesbehalve vredig voor de zeventienjarige Alan. Zijn vader, een ondernemer die ooit het gezin een comfortabel leven kon bieden, heeft nu moeite om eten op tafel te krijgen. Ondertussen kleedt Alans moeder zich alsof er veel geld is en besteedt ze al haar tijd aan het vermijden van haar man en het aangaan van liefdesaffaires. En alsof een huishouden dat getroffen wordt door armoede en huwelijksproblemen niet genoeg is, is Alans bohemienzus, Madge, stiekem de duinen in geslopen voor een wellustige ontmoeting met een Duitse krijgsgevangene.

Het enige wat Alan wil is rust - en dat een knap koormeisje genaamd Janet hem opmerkt. Maar hoe meer hij een normaal leven wenst, hoe chaotischer het wordt. Bainbridge roept op gevoelige wijze het groeiende besef van Alan op dat 'hij alleen maar kon hopen een verlengstuk van zijn ouders te zijn'. Hij bereikt nooit het inzicht van zijn zus Madge dat wat iemand met zijn leven doet 'nooit belangrijk is voor iemand anders'.

'Tegen het einde van de roman vertegenwoordigen ze (Alan en Madge) twee verschillende soorten mensen: degenen die erom geven wat mensen denken, en degenen die dat niet doen. De fictie van Bainbridge dankt zijn blijvende scherpte en vitaliteit aan het feit dat ze altijd tot die laatste categorie behoorde.' - The Independent

'Een van de beste romanschrijvers van haar generatie.' - The Guardian