Een basisinkomen in Nederland is volgens auteur Aafko de Vries een erfenis van wat voorgaande generaties aan ons hebben nagelaten. Als die erfenis eerlijk over alle Nederlanders wordt verdeeld, ontstaat er een grotere vrijheid voor allen op vele gebieden. Wereldwijd zijn er al veel pilots basisinkomen gestart, die een positieve uitkomst lieten en laten zien. In Nederland waren de pilots die er op dit gebied zijn geweest vaak te kleinschalig en moesten ze vaak stoppen omdat er gewerkt werd met privaat geld vanwege te weinig medewerking van Nederlandse overheden. Het welzijnsparadijs gaat over een grotere pilot van dorpsomvang in Nederland. De schrijver is van mening dat zo’n pilot van een in dit boek beschreven dorpsgemeenschap zichzelf kan bedruipen en financieren. Zij verdienen samen hun basisinkomen terug en zelfs meer! Dit brengt een grote nivellering van vroeger armen en rijken met zich mee. Bovendien zijn in zo’n situatie alle controlerende ambtenaren overbodig en kunnen zij op zoek gaan naar ander werk. Ook alle gebouwen waarin zij werken kunnen dan worden verkocht. Wat een besparing voor onze overheden! Als men in Nederland de moed zou hebben om een algemeen basisinkomen in te voeren, dan kan men kiezen voor een gemeenschapsvorm, zoals beschreven in dit boek, of voor een individuele aanpak waarin rijken toch nog steeds rijker kunnen worden, maar waar er geen armen meer zullen zijn in Nederland. De schrijver van dit boek, Aafko de Vries (1945), is lid van de landelijke Vereniging Basisinkomen en van de plaatselijke Werkgroep Basisinkomen Hellendoor