Heel lang heeft Catharina gezwegen. Ze kon er niet over praten. Het verhaal van haar leven was te gecompliceerd en ze wilde haar kinderen en kleinkinderen er niet mee belasten. Tegelijk woedde het in haar binnenste, een ongelooflijk verhaal. Ze was op 15-jarige leeftijd in 1942 ondergedoken. Ternauwernood ontkwam ze als joods meisje aan de eerste razzia’s. En dat niet alleen. Ze moest een ander mens worden. Telkens weer moest ze zich aanpassen. Zo kwam ze ook in aanraking met de kerk en het christelijk geloof. En dat had ingrijpende gevolgen voor de rest van haar leven, voor haar ziel. In De ziel van Catharina gaan zoon Harry en kleindochter Judith op zoek naar die gevolgen, niet alleen bij Catharina, ook bij haar kinderen, kleinkinderen en zelfs haar achterkleinkinderen. De verhalen die uit deze zoektocht voortkomen zijn ‘geweven’ in het aangrijpende verhaal van Catharina’s onderduikperiode. ‘Samen laten ze zien dat onze joodse ziel diep in ons verankerd zit,’ aldus Judith en Harry. ‘Elke dag zijn wij ons ervan bewust dat ons bestaan niet vanzelfsprekend is. Niet alleen door de littekens van de oorlog die we met onze geboortes hebben meekregen. Ook door het bloed dat vol passie en levenslust door onze aderen stroomt. Zonder Catharina’s moed en doorzettingsvermogen waren wij er niet geweest. Dit besef zit diep in ons. Het is onze Joodse ziel.