Een mens kan niet alles weten, zeker de toekomst niet, want die is ongewis en daarmee niet te controleren. Hoe meer je die controle wilt hebben op keuzes die met de toekomst te maken hebben, hoe meer je te maken krijgt met keuzestress. Dat geldt niet alleen voor mensen, maar ook voor organisaties waar controlemechanismen de orde van de dag bepalen. Wat we weten, is zo groot als de aarde en wat we niet weten zo groot als het heelal. In die verhoudingen moet je het zien. Hoe dan ook, er zullen altijd onzekerheden blijven bij welke beslissing je ook neemt. Het heeft dus veel meer zin je te verdiepen in de onzekerheden die horen bij het niet-weten, dan te investeren in controlemechanismen die de onzekerheden weg willen poetsen. De vraag die in dit boek gesteld wordt, is hoe je kunt omgaan met de onzekerheden van het Niet-Weten (nu met hoofdletters). Kan het je uitdagen, je laten twijfelen, je dynamiek aanreiken, je creativiteit aanboren, je intuïtie ruimte geven en niet in de laatste plaats: je laten relativeren? Het kan je ook duidelijk maken dat er grenzen zijn aan wat je kunt weten. Het Niet-Weten is meer aan de mens eigen, dan het weten. En over de confrontatie met die grens, het Niet-Weten, daarover gaat dit boek ook. Met behulp van boeddhistische en westers-filosofische denkbeelden verkennen de auteurs de weg van het onbekende. Dat doen ze via de dialoog waarbij ze thema’s als controle, vertrouwen, schoonheid en liefde niet schuwen. De zin van het Niet-Weten is het omarmen van de onbekende weg als een prachtige weg. Of je het wilt of niet wilt: we lopen allemaal die onbekende weg, ook degenen die het weten.