Cultuur is de basis van de samenleving. Alles is cultuur: hoe we zingeven aan ons leven, hoe we met elkaar omgaan, hoe we aan politiek doen, hoe we handeldrijven, hoe we met het milieu omgaan. Daarom moet cultuur door iedereen vrij gedeeld en gemaakt kunnen worden. Cultuur is immers oorspronkelijk een collectief goed. Ze neemt een derde ruimte in tussen markt en overheid die we ‘commons’ of in het Nederlands ‘gemeen’ noemen. Deze gemeenschappelijke grond wordt al decennia bezet door marktpartijen die er winst uit willen halen, of overheden die er politieke munt uitslaan. Daardoor verliest cultuur haar sociale dynamiek en haar vermogen om zin te geven aan het leven van nieuwe generaties, of om telkens opnieuw betekenis te genereren in de uitwisseling met andere culturen. In Het cultureel ‘gemeen’ pleit Pascal Gielen voor een politiek van vertrouwen die mensen autonoom hun eigen cultuur laat ontwikkelen en beheren. Want als cultuur geen gemene grond meer heeft, wordt het mensen onmogelijk gemaakt om zichzelf en de wereld te duiden.